Κραυγή αγωνίας από δύο νέους

Από τα σοβαρότερα προβλήματα της εποχής μας, χαρακτηρίζεται πλέον η έλλειψη εργασίας.

«Η ανεργία είναι μια κοινωνική πραγματικότητα και ένα φαινόμενο που μαστίζει την τελευταία δεκαετία όλο και περισσότερο την σημερινή κοινωνία. Πλήττονται όλες οι ηλικίες από αυτήν, με συνεχή αυξανόμενο αριθμό, ιδίως νέων και οικογενειαρχών να μαζεύονται στη λίστα των δικαιούχων για το επίδομα ανεργίας.

Αποτελεί μία από τις χειρότερες εμπειρίες στη ζωή, όχι μόνο λόγω της απώλειας ενός σταθερού εισοδήματος αλλά και λόγω του κοινωνικού στίγματος και της μειωμένης αυτοπεποίθησης που τη συνοδεύει. Οι συνέπειες λοιπόν, της ανεργίας, δεν είναι μόνο υλικές, είναι και οικονομικές. Μπορούμε να πούμε ότι οι ψυχολογικές επιπτώσεις που επιφέρει συνθλίβουν δυστυχώς τον άνθρωπο.

Τείνουμε να σκεφτόμαστε αρνητικά και απαισιόδοξα καθώς επίσης να αποκτάμε εμμονές σχετικά με τα λάθη μας στη ζωή και όλα τα αρνητικά στοιχεία, αντί να μας ενδιαφέρει αυτό που θέλουμε και να αγωνιζόμαστε για να το πετύχουμε.

Η έλλειψη δυνατότητας επιβίωσης μπορούν να οδηγήσουν στη βία, στην πικρία, στην παραβατικότητα, στην απελπισία, στην κατάθλιψη, όπως επίσης και στην επιθετική συμπεριφορά των άνεργων ατόμων, δημιουργώντας συγκρούσεις εντός και εκτός της οικογένειας.

Κάτι το πολύ σημαντικό και άκρως δυσάρεστο είναι ότι πλέον έχει αυξηθεί ο αριθμός των αυτοκτονιών για ανθρώπους που δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στα οικονομικά τους χρέη και τις υποχρεώσεις τους.

Ο πολίτης χρειάζεται εργασία και όχι ελεημοσύνη από το κράτος. Η νεολαία απο την γενιά των νέων ιδεών και καινοτομιών έφτασε στη γενιά των επτακοσίων ευρώ και εν τέλει στη γενιά της ανεργίας.

Είναι ντροπή του κράτους που ζούμε να μην μπορεί να φροντίσει για την αξιοπρεπή επιβίωση των πολιτών του και την εξασφάλιση ενός καλύτερου μέλλοντος των νέων ανθρώπων. Το μόνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή και μας προσφέρει το κράτος μας, είναι αμφιβολία, άγχος και ανασφάλεια για το μέλλον, αφαιρώντας  μας κάθε ελπίδα να ονειρευτούμε, να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε!

Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη, η συνειδητοποίηση ότι πρόκειται για κοινωνικό πρόβλημα και όχι προσωπική αποτυχία. Να μας βοηθήσουν με πράξεις και όχι λόγια να έχουμε ξανά ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον»!

Κραυγή αγωνίας από 2 νέους.

Πηγή: iliaoikonomia.gr